Steeds vaker bekruipt mij het gevoel dat ik weg moet. Weg uit de gekte van de moderne wereld en het "nieuwe normaal." Instinctief voel ik dreiging. Een gevoel dat zegt, maak dat je wegkomt voor het echt misgaat en er geen uitweg meer is. Dat gevoel in mij is reëel en continu aanwezig. Dit gevoel grenst aan een existentiële angst. Toen ik het met een vriendin hierover had zei ze:"Ik heb er niet zo'n last van. Ik leef mijn leventje en denk niet teveel na over alles om mij heen." Zalig zijn de onwetenden. Ik snap die zin steeds meer. Ik zou willen dat ik mijn autistische hoofd wijs kon maken dat er voorthans nog geen reden tot ongerustheid is en dat alle inperkingen van vrijheden en het digitaal volgen en opslaan van alles over iedereen, geen kwaad kan. Ik zou willen dat ik slaafs genoeg was om te snappen dat een steeds groter wordende oppressie van de overheid met steeds zwaardere straffen toch echt voor mijn eigen bestwil is. Helaas val ik niet in de categorie schaap en ben ik niet dermate onwetend om dit te kunnen. Als kind heb ik mij vaak afgevraagd hoe het kon dat er tijdens de deportatie van joden zo weinig bewakers nodig waren. Waarom de eindeloze stroom mensen zo gedwee hun ondergang tegemoet gingen. Waarom joden vrijwillig hun ster opnaaiden en waarom de Nederlandse politie zo hun best deed om ze op te sporen voor de Duitse bezetter. Sinds de Corona uitbraak heb ik antwoorden op een aantal van die vragen. Natuurlijk waren er joden die de ster weigerden op te doen. Net zoals er ook mensen zijn die het mondkapje weigeren. Je schrikt van deze vergelijking? Zowel de ster als het kapje zijn een symbool. Het kapje draag je om te laten zien dat je een "goede burger" bent. Zelfs het RIVM zegt dat het kapje geen nut heeft. Sterker nog, het is verboden om de medische kapjes te dragen, die nog wel een effect hebben. Symbool dus. Minister Ollongren verwoordde dat als volgt: "Ik zou dat beschouwen als een indirect doel. Als je mensen met een mondkapje ziet wordt je herinnerd aan het feit dat we leven in Coronatijd." Gedragsbeinvloeding dus. Vandaag stond er een artikel in het nieuws waarin staat dat het NCTV, (Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid), zegt dat de mensen die niet achter de Corona maatregelen staan de aandacht van het instituut hebben. Met andere woorden, als je geen kapje draagt omdat de cijfers en feiten nou eenmaal iets anders laten zien dan de overheid beweert, ben je een potentiële terrorist of in ieder geval een bedreiging voor de rechtsstaat. IntuÏtief voel ik waar dit heen gaat. De geschiedenisboeken staan bol van de totalitaire regimes waarin anders denken zwaar gestraft wordt. In dit land word je onderdrukt met een glimlach omdat de politiek weet dat het volk alles slikt voor zoete koek indien het overtuigend gebracht wordt. En hoe meer ik zie, hoe meer ik walg en hoe harder mijn hoofd schreeuwt dat ik weg moet. Misschien is het tijd om mijn intuÏtie te volgen en inderdaad te maken dat ik wegkom. Ergens zal er toch nog wel een plek zijn zonder camera's, computers, BOA's of Corona? Een plek waar ik 's avonds kan genieten van de ondergaande zon die langzaam achter de horizon zakt, onderwijl mijn hoofd schuddend terwijl ik denk aan het aantal deportaties daar in het verre Nederland.