DONKER

In retrospectief kan ik nu redelijk analyseren wat de man Donker gevormd heeft. In mijn geval zijn dat de normale factoren zoals mijn katholieke opvoeding, een vader met een oorlogsverleden, een moeder met teveel angsten. Contrasten die een recept bleken voor een rumoerige jeugd. Geen slechte jeugd maar wel een van uitersten. Mijn moeder was gelovig terwijl mijn vader teveel gezien had van het leven om ook maar het bestaan van een God in overweging te kunnen nemen. Ik werd gedwongen om daar een weg in te bepalen voor mijzelf. Daar ligt de grondslag voor mijn onderzoekende geest. Als opgroeiend kind had ik geen waarheden van mijn ouders en dus moest ik die zelf gaan ontdekken. Door mijn autisme werd dat een ander proces dan bij mensen zonder autisme. Ik ging op zoek naar manieren om mijn gedachten te vertalen naar een begrijpelijke vorm voor de buitenwereld. Dat begon eerst met muziek, ik was een redelijk fanatiek drummertje, en later in gitaar, basgitaar en keyboard. Muziek was op dat moment in mijn leven een manier om mij te uiten. Toen ik eenmaal liedjes begon te schrijven ontdekte ik de kracht van woorden. Langzaam maar zeker werd dat stukje steeds krachtiger om uiteindelijk te komen op het punt waar ik nu ben. Nog steeds vind ik het erg prettig om te werken met steen, hout en klei omdat ik ook daar een mogelijkheid zie om mijzelf uit te drukken.


WERK

Ik schrijf al vanaf de lagere school. Schrijven is voor mij altijd een manier van uiten geweest. Mijn autisme heeft daar zeker een grote rol in gespeeld. De moeite die ik als kind had om hetgeen in mijn hoofd speelde te vertalen naar mijn omgeving heeft mij blijkbaar doen zoeken naar een manier om dit te doen. Het schrijven fungeert voor mij nog steeds en wellicht in de huidige tijd steeds meer als een soort vertaalcomputer. In mijn werk staat gevoel voorop. Dat zal voor mij altijd prevaleren boven de vorm. In die zin voel ik mij redelijk ongebonden in mijn expressie. Voor de gemiddelde lezer kan dit nog weleens voor verwarring zorgen. Ik ben mij daar van bewust maar het is voor mij een punt waarop ik geen concessies kan doen. Iedereen die mijn werk leest zou zich bewust moeten zijn dat je eigenlijk een kijkje neemt in een autistische vertaling van de wereld.


GELOOF

Een lastige. Geloof is nog altijd een punt van discussie in mijzelf. Door mijn opvoeding en de dogma's die de kerk met zich meebrengt is er een basis gelegd die mij doet verlangen naar een God entiteit. Het zou werkelijk fantastisch zijn als een concept als de hemel daadwerkelijk zou bestaan. Dat er inderdaad een vader is die het altijd goed met mij voorheeft en waar ik ten alle tijden met mijn zorgen en problemen terecht kan. Maar als ik om mij heen kijk dan bekruipt de twijfel mij. Die twijfel heeft mij op een missie gestuurd. Ik ging mij verdiepen in het geloof. Ik las de Thora, de Koran en de Bijbel. Ik heb echt lange gesprekken gevoerd met Mormonen, Jehova's, Imams en Priesters. Ging op zoek naar de verschillen en overeenkomsten om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat alle geloven van hetzelfde uitgaan. Iets heeft dit alles gecreëerd. We weten niet echt wat. Noem het God, Gaja of het universum. Ik ben er steeds meer van overtuigd geraakt dat in alle Heilige boeken de uiteindelijke verlosser in jezelf zit. God ben je zelf. Net als de duivel. Het is aan het individu om die twee in balans te brengen. Ik heb het idee dat het geloof bij de mensen weggehaald is om een een dictaat te worden van de kerkelijk leiders. Zij weten immers hoe de boeken geïnterpreteerd dienen te worden een narratief dat in de meeste gevallen gedicteerd wordt door de drang om samenlevingen te controleren. Dat zelfs dat narratief veranderd met de leiders van dat moment wordt buiten beschouwing gelaten. In de kern klopt ieder geloof, het zijn de interpretaties die het vertroebelen. Daardoor zijn de teksten aangepast aan de tijdgeest. De tekst Gij zult niet doden klopt niet. De Hebreeuwse tekst is letterlijk Gij zult niet moorden. Een nuance. In de bijbel staan tal van teksten waarin gedood wordt met de goedkeuring van de almachtige. En zo staan de teksten vol met dit soort discrepanties. Neem alleen al het katholieke versus het protestantse geloof en dan met name de verschillende stellingen over dezelfde tekst. Geloof is op zijn slechtst een verwarring omdat het de tegenhanger is van weten. Op zijn best is het een troost voor mensen in een verwarrende wereld. Voor mij is het een reden om mijn eigen verantwoording onder de loep te nemen.


INVLOEDEN

Een lastige. Kennen we echt de invloeden die ons sturen? Ik zal een poging wagen. In mijn jeugd las ik veel Clive Barker, Edgar Allen Poe en Arthur Conan Doyle. Later raakte ik erg onder de indruk van Ambrose Bierce en het werk van Johnny van Doorn, Jules Deelder en Brett Eastern Ellis. Momenteel lees ik graag de werken van Tommy Wieringa, Jeroen Brouwers en Ferdinand Bordewijk. Maar ook Harry Mulish is nog steeds een voorbeeld van het beste in de literatuur. Maar eigenlijk is denk ik alles wat ook maar enige indruk maakt van invloed op jou als persoon en daarmee dus ook op jouw werk. Ik zie de neiging in mijn werk naar het wat Gotische, Victoriaanse. Ik hou van de sfeer en de mogelijkheden van die tijd. Daarnaast is het thema menselijk lijden ook een thema voor mij. Nog steeds is mijn fascinatie voor de grote oorlogen en dan vooral het menselijk aspect daarvan groeiende.