|
|
| ESSENTIES IN ZWART (LP Publishing Ltd 2015) |
|
Ik zag in een droom. Ontworteld was hij. In stilte viel de boom. Brekend glas, bebloedde kruin. Ik zag in een droom, Haar zinnelijke mond open. Ontworteld was hij in stilte vallend. De belofte. Ruisende bladeren, brekend hout. Ik hoorde in een droom, De oorverdovende stilte van het niets. Lied Zonder Refrein Vloeiend vloeien woorden uit mij. Mijn hart exploderend in aan papier toevertrouwd gal. Automatisch vormen zich WOORDEN Om onder woorden te brengen BEGRIJPELIJK Te maken wat ik niet begrijpen kan PIJN Teveel, daarom zoveel woorden, en nog kan ik niet VATTEN In zinnen, dat wat mij buiten zinnen brengt. OVERDAAD Schaadt, teveel verdriet, teveel verlies KOTS Het eruit, het papier is geduldig. Mijn ziel daarentegen niet ZIEK Van alles om mij, iedereen om mij Ik braak braakliggend papier vol met bloedspuwingen uit het diepst van mijn rottende ziel Terwijl de raven zingen, eeuwig zingen, een lied zonder refrein. Breathtaking De geur van brandende olie vult mijn neus Terwijl ik sta in storm Ik zie wat de ouden zagen Woestheid beukt op ruwe kust Waar aan de kim de draken daagden Waar afscheid werd gekust Jouw haar een wilde kluwen Waaiend om mijn hoofd Ik kus jou in de lentestorm Mijn adem geroofd De gedachte aan zonder haar Ik hou van jou, meer dan van mijzelf Ik weet wat de woorden, "Alles voor jou over hebben." betekenen. Ik voel ze. Voor het eerst van mijn leven voel ik hoe het is om zoveel van iemand tge houden dat IK Er niet meer toe doe Als ik je zie vergeet ik de wereld Na al die tijd samen word ik nog steeds verliefd op jou Keer op keer op keer op keer verbaas ik mij over hoe diep jij mij raakt De twijfel of jij dit ooit moet lezen is groot Jij hebt teveel duivel in mij gezien Jij kent mij JIj kent mijn zwaktes en hebt de macht om mij te breken Ik weet dat Omdat ik het heb gevoeld. Beschouwend Als Kerouac (be)leeft hij de onverhulde hardheid van dit schimmig bestaan. "Naar buiten jongmensch!" Optieloos leven, wordt leven saai. Eensleur waarin alles meegesleurd wordt. Denken, voelen, zijn. Monotoon bestaan Ik adem dus ik ben Ik heb geleefd, dus ik was. Vervagend Gele schijn op water als een vervlogen herinnering verzonken in oneindige diepte. Blind geworden vormt hij zich een beeld van de bron. Reflecties van de zon. Frailty Ik was een geest en zag maar kon niets doen. Als de wind was ik, gefluister in jouw oor. Vergeet mij niet, dood voor de wereld, een schim. Een gedachte in het maanlicht, een glimlach in jouw ogen. Een geest van wat ik was. Een geest van wat was en gaat komen. Een geest die spookt in eigen dromen. Schimmenspel Ik loop zonder hoofd Gedachten niet meegenomen Achtergelaten bij jou Dit masker is goed Ik mis alleen de kracht om het hoog te houden Ik voel hoe ik wakker word Uur na uur Met jouw woorden vloeit het weg De bodem waarop de ladder rustte is weg Gapend gat steeds dieper Ik beweeg in mist en los langzaam op |
